اي پيک عاشقان اگر از حالم آگهي
شاعر : خواجوي کرماني
روشن بگو حکايت آن ماه خرگهي | | اي پيک عاشقان اگر از حالم آگهي | ما را ز دوستان قديم آور آگهي | | بگذر ز بوستان نعيم و رياض خلد | جان تازه کن بباده و باد سحرگهي | | وقت سحر که باد صبا بوي جان دهد | و آهوي شير گير تو در عين روبهي | | اي ماه شب نقاب تو در اوج دلبري | در خانه هر کرا چو تو سروي بود سهي | | آزاد باشد از سر صحرا و پاي گل | تا کي کني بهيچ حديث ميان تهي | | گفتي که در کنار کشم چون کمر ترا | گر باده ميدهي و ببادم نميدهي | | زان آب آتشي قدحي ده که تشنهام | بي ره بود که روي بگرداند از رهي | | سلطان اگر چنانکه گناهي نديده است | زان گيسوي دراز مگر دست کوتهي | | از پا در آمديم و نديدم حاصلي | بر آستان دوست گدائي بود شهي | | خواجو اگر گداي درت شد سعادتيست | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}